Το βλέπουμε από μακριά κάθε φορά που ταξιδεύουμε στην Εγνατία οδό. Αιχμαλωτίζει το βλέμμα κι αναρωτιέται κανείς τι γυρεύει ένα πετρογέφυρο στη μέση τoυ κάμπου...
Αποφασίσαμε να το εξερευνήσουμε, να δούμε το τόξο που αντιστέκεται ακόμη στο χρόνο και ίσως να περπατήσουμε στο κατάστρωμα του.
Οι πληροφορίες που συγκεντρώσαμε μιλούν για τα απομεινάρια μιας πολύτοξης γέφυρας των ρωμαϊκών χρόνων. Μιας γέφυρας που οι αναφορές σε κείνη επιτρέπουν να εικάζεται πως διέθετε 13 τόξα και γεφύρωνε κοίτες ποταμών που σήμερα έχουν αλλάξει πορεία.
Με αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον στην κατασκευή του, κυκλώπειες πέτρες να πλαισιώνουν τη ράχη του
και το ρωμαϊκό σκυρόδεμα να διακρίνεται εμφανώς, η στέρεη κατασκευή αψήφησε το χρόνο κι έμεινε να θυμίζει το μεγαλείο της Ρώμης.Παρατηρώντας το κατανοεί κανείς την έκφραση του ρωμαϊκού γοήτρου ακόμη και σε ένα οικοδόμημα που σαν κύριο στόχο είχε την εξυπηρέτηση και την διευκόλυνση των υπηκόων της αυτοκρατορίας.
Σήμερα, στον πολιτισμένο καιρό μας, η ευαισθησία, η φρούρηση των μνημείων της χώρας, η συντήρηση και η ανάδειξή τους, απουσιάζουν. Ανύπαρκτο και το ηθικό χρέος προς την μεγάλη κληρονομιά.
Απομακρυνθήκαμε από το τραυματισμένο από το χρόνο, αλλά ακόμη μεγαλοπρεπές γεφύρι, έχοντας θαρρείς στ΄ αυτιά μας τους Ετρουσκικούς απόηχους...
