Κοτύλη, ένα χωριό φάντασμα..

Η Κοτύλη είναι εγκαταλειμμένο ορεινό χωρίο του νομού Καστοριάς. Ήταν χτισμένη σε υψόμετρο 1.200 μέτρων στις πλαγιές του όρους Βόιο.
 Σύμφωνα  με πηγές, στις αρχές του 20ου αιώνα, υπήρχε στο χωριό και αλβανόφωνη γειτονιά. Το χωριό εμφανίζεται ερημωμένο μετά τον εμφύλιο πόλεμο καθώς υπέστη τρομερές καταστροφές. Οι περισσότεροι κάτοικοί του κατέβηκαν και εγκαταστάθηκαν στη Νέα Κοτύλη  και στην πόλη της Καστοριάς.

Στον ερημωμένο οικισμό δεν σώζεται πια παρά μόνον ο ναός του Αγίου Γεωργίου που κτίστηκε το 1913, ενώ λίγα μέτρα πίσω από την εκκλησία,  δύσκολα διακριτό εξαιτίας της πολύ πυκνής βλάστησης, είναι και το μονότοξο γεφύρι του οικισμού, που κατασκευάστηκε το 19ο αιώνα με σκοπό να γεφυρώσει τις όχθες του ρέματος που κατεβαίνει ψηλά από τον Πύργο.  και να εξυπηρετήσει τις καθημερινές μετακινήσεις των κατοίκων μεταξύ των μαχαλάδων του χωριού.

Σήμερα, στην Παλιά Κοτύλη Καστοριάς, λαίμαργη η φύση καταπίνει τα απομεινάρια του πολιτισμού, άγρια ζώα φτιάχνουν τις φωλιές τους και είναι πια ένα χωριό φάντασμα..

Το χρυσό καριοφίλι του Αλή Πασά

Στο Μουσείο Αλή Πασά και Επαναστατικής Περιόδου στο Νησί των Ιωαννίνων, ανάμεσα σε αντικείμενα με μεγάλη ιστορική αξία, εκτίθεται και το χρυσό καριοφίλι του Αλή Πασά, που αποτελεί σπουδαίο έργο τέχνης.

Το σπάνιο κειμήλιο δουλεμένο  περίτεχνα με χρυσό και ασήμι, είναι δείγμα της παραδοσιακής ηπειρώτικής τέχνης και φέρει  φυτική διακόσμηση.
Δίπλα στον μηχανισμό πυροδότησης είναι σκαλισμένο "Αλη-Παcια 1804" ενώ το μήκος του είναι 156 cm.
Η εγχάρακτη χρονολογία  που φέρει το καριοφίλι, σύμφωνα με τον Φώτη Ραπακούση, τον συλλέκτη που δημιούργησε το μουσείο,  παραπέμπει σε δύο ιστορικά γεγονότα. Το 1804 αφίχθη για πρώτη φορά στα Ιωάννινα αγγλική διπλωματική αποστολή και ιδρύθηκε προξενείο. Υπάρχει λοιπόν ενδεχόμενο να είναι δώρο του Γεωργίου του 1ου της Αγγλίας για να αποκτήσει την εύνοια του Αλή-Πασά.
Το δεύτερο ιστορικό γεγονός είναι η κατάλυση της Σουλιώτικης Συμπολιτείας τον Δεκέμβριο του 1803 και ο σουλτάνος Σελίμ ο 3ος, για να επιβραβεύσει τον Αλή Πασά τον ανακηρύξε  ανώτατο Βεζίρη και Ρούμελη Βαλεσή στην Ευρωπαϊκή Τουρκία και ίσως
να είναι δώρο του σουλτάνου παράλληλα με το αξίωμα.

Ο Φώτης Ραπακούσης διαθέτοντας ακούραστο πάθος για την τέχνη και την ιστορία, δημιούργησε και συντηρεί τη συλλογή πλήθους αριστουργηματικών εκθεμάτων στο μουσείο.
Αυτοδίδακτος μελετητής και συλλέκτης αντικειμένων που διηγούνται την ιστορία του τόπου κάνει πράξη τα λόγια του ποιητή που λένε πως "Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει"...